แนวคิดแรกเริ่ม กำลังหาพืชพื้นบ้านที่มีศักยภาพในการทำเป็นวัสดุมุงหลังคา คือยังนี้นะ ผมไปพบบ้านของคนญี่ปุ่นที่เป็นมรดกโลก บ้านเขาเป็นบ้านมุงหญ้า แต่ดูมั่นคงและสวยงามมาก ต่างจากบ้านมุงหญ้าคาของเราที่ดูบอบบางและไม่ทน ความต่างใหญ่ๆที่สังเกตุเห็นจากรูปคือ ญี่ปุนเขามุงหนากว่าอาจจะหนามากกว่าฟุต และมุมหลังคาเขาทำมุมแหลมกว่าเรา ทำมุม 60 องศา ซึ่งมีประโยชน์ที่รั่วยากและน้ำไม่ขังนาน แต่จะคลุมพื้นที่ได้น้อย ไอ้เรากลับมาคิดดูก็พบว่าขณะนี้บ้านเราการจะมีบ้านหลังหนื่งเราต้องซื้อต้องจ้างทุกอย่างเรียกว่าถ้าไม่มีเงินก็ไม่มีที่ซุกหัวนอน เราสูญเสียความสามารถในการสร้างบ้านอยู่เองแล้ว หลายคนบอกว่ายังมีทักษะอยู่แต่ไม่มีปูนไม่มีกระเบื้อง ผมก็เลยมาครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ โดยพบว่าเราน่าจะสามารถสร้างบ้านที่อยู่อาศัยได้จริง เป็นบ้านที่คงทนถาวร ไม่จุกจิก(ตัดบ้านดินที่เขาพูดถึงกันมากไปเลย) โดยใช้วัสดุพื้นบ้านได้ ผมมาลงตัวที่การใช้ไม้ยูคาและมุงด้วยหญ้าที่แข็งแรง ตอนนี้ผมเน้นที่วัสดุมุงหลังคาก่อน แรกๆดูที่หญ้าคาหรือแฝกก่อนเพราะมีทั่วไป แต่คิดว่าำไม่ทนแม้จะมุงหนาๆทำมุมชันมากๆ ที่ว่าทนคือน่าจะอยูได้นานสัก 25 ปีโดยไม่ต้องเปลี่ยนคืออยู่จนลูกโตมีงานทำว่างั้นเหอะ ต่อมาก็สนใจใบตาลเพราะมีเยอะพอสมควรและเห็นมันแห้งติดอยู่กับต้นได้นาน 10-20 ปี คือว่าเรื่องทนน่าจะผ่าน แต่มาติดที่การจัดการเพราะใบตาลมันแผ่เป็นหางปลาช่อนน่าจะมุงแล้วไม่แน่น มีรูมีช่องให้นกทำรังได้ แม้ว่าผมจะรู้มาว่าเคยมีการใช้มุงหลังคาในเขมรและเวียดนามในยุคแห่งความยากลำบากแต่เขาน่าจะใช้ใบสดมาตัดแบ่งแล้วค่อยมุง ผมไม่ยากให้เราตัดใบสดมาใช้กลัวต้นตาลตาย ต่อมาผมคิดว่าไผ่ก็น่าจะใช้ได้โดยตัดต้นมาจักตอกยาวๆแล้วมัดเป็นฝ่อนใช้มุงหลังคาความทนไม่ห่วง ห่วงแต่ต้นทุนการจักตอกนี่แหละก็เลยเลิกล้มไป วันหนี่งผมเดินเล่นก็ไปเจอเจ้าต้นนี้แหละ มันคล้ายไผ่ขนาดเล็กไม่มีหนาม ขื้นเป็นกอ เลยคิดว่าน่าจะใช้มุงหลังคาได้ เลยแยกมาศึกษา คิดว่าถ้ามันขยายพันธุ์ง่ายจะได้ตัดไปมุงหลังคา เราอาจปลูกมันไว้เป็นแนวรั้วหรือแนวสวนแลัวตัดเก็บใว้ใช้ได้นานๆ เข้าใจว่าเป็นตัวเดียวกับที่ปู่ย่าใช้เป็นแกนแล้วพอกโคลนหรือขี้ควายทำยุ้งข้าวสมัยก่อน โดยส่วนตัวผมชอบหลังคาแบบนี้เพราะมันเย็นดี คือผมคิดว่ามันมีสมบัติทำให้ในบ้านมีบับเฟอร์ทางอูณหภูมิ ให้เราสบายตลอดแม้ว่าข้างนอกจะร้อนหนาวเพียงใด
